Ik wil niets liever dan clean en nuchter door het leven gaan.

Een getuigenis van Mattias, 28 jaar

Het begon allemaal heel onschuldig. In het derde middelbaar zat er een klasgenoot in mijn klas die wel eens een joint smoorde. Hij bood het mij en mijn beste vriend aan en we besloten het eens te doen. Na deze ene joint kwam al snel de andere. Op een paar maanden tijd was ik van een paar joints per week geëvolueerd tot dagelijks gebruik. Ik had een lastige thuissituatie en al snel merkte ik dat het gebruik van cannabis mij hielp mijn zorgen te vergeten en mijn negatieve gevoelens te verdoven. Dit was voor mij een zeer groot voordeel in die tijd. Al snel begon het gebruik zo te escaleren dat ook mijn schoolcarrière eronder begon te lijden. In het vierde en zesde middelbaar bleef ik dan ook zitten door overmatig gebruik. Toch besefte ik in die tijd nog niet echt dat het zo gevaarlijk was. Ik bleef gewoon gebruiken. Ik rationaliseerde mijn gebruik continu, het was maar cannabis, het is een plant, etc... al snel begon ik ook te experimenteren met andere drugs, vooral op feestjes. Ik gebruikte een paar keer LSD, ook speed en MDMA passeerden de revue. Echter waren deze drugs eerder sporadisch en steeds uitgaansgerelateerd. Terwijl het smoren van cannabis op dagelijkse basis was thuis, of tijdens het gamen. Ik begon dit ook vaker en vaker alleen te doen. Mensen rond mij heen begonnen wel eens te vermelden dat mijn gebruik wel veel was, maar hier moest ik allemaal niets van horen.

Na mijn schoolcarrière begon ik al snel te werken op mijn eerste vaste job. Ik was een professional in het verbergen van mijn gebruik en op het werk hadden ze dan de eerste jaren ook niets door. Tot ik begon met andere middelen. Ik kwam in contact met cocaïne. Veel mensen in mijn omgeving deden het en al snel probeerde ik het ook eens. Ik was vrijwel direct hooked. Ik begon het vaker en vaker te doen. Eerst enkel in de weekends, dan geregeld ook in de week. Ik deed het wel altijd met iemand samen, nooit alleen. dit toch voor tal van jaren. Mijn familie had op die tijd nog niets door, omdat ik bijna nooit thuis was. Of ik was aan het werk op mijn vaste job, of op mijn tweede job die ik deed in de horeca. Dit was de perfecte dekmantel voor mijn gebruik. Ik loog ook altijd over alles tegen mijn ouders, ik vertelde zelf de waarheid. Ze waren echter zo goedgelovig dat ze er vaak niets achter zochten. Ik werd ook heel verbaal agressief tegenover mijn moeder als ik ze dan al eens zag, omdat ze zag dat ik zoveel geld op deed en hier steeds opnieuw over begon. Ik wou gewoon mijn eigen ding doen. Ook nu had ik nog steeds niet door dat ik een probleem had, " iedereen in mijn omgeving doet het" , "je bent maar een keer jong" etc.. zo maakte ik mezelf jarenlang blaasjes wijs. Ik heb dit toch wel een paar jaren volgehouden. Tot ik op een bepaald moment ruzie kreeg met mijn vriendin. Zij vertelde me dat ik een probleem heb en dat ze wou dat ik ermee stopte. Ik probeerde dit te doen maar dit lukte allesbehalve, ik begon nog meer te liegen en alles in het geniep te doen. Ik loog over alles. Over geldzaken, over waar ik was geweest.. Ik begon deze tijd ook alleen cocaïne te gebruiken. Ik gebruikte zelfs op het werk. Na tal van hachelijke situaties begon ik echt te beseffen dat ik een probleem had. Ik schaamde mij hier zo hard voor dat ik meer en meer begon te gebruiken. Al snel gebruikte ik dagelijks. Toen ben ik de eerste keer hulp gaan zoeken. Eerst enkel bij een psycholoog, maar dit hielp niet. Nadat ik zelf merkte dat het zo niet verder kon begon ik te zoeken naar een opname. Ik vond niets zonder eindeloos lange wachttijden, buiten een crisisopname in het psychiatrisch ziekenhuis in Sleidinge. Hier heb ik 8 dagen gezeten. Na deze opname heb ik me aangemeld voor een cocaïne traject bij de Kiem in gent. Dit duurde 6 maanden, van de 6 maanden ben ik 4 maand clean kunnen blijven van cocaïne. Maar mijn cannabisgebruik was nog steeds dagelijks. Ook toen besefte ik nog niet echt goed wat verslaving werkelijk inhield. Nadat ik ook een paar keer terug gebruikt had kwam al snel het oude gedrag terug naar boven, ik begon terug te liegen en te bedriegen. Ik isoleerde me meer en meer. Ik wist het in deze tijd nog min of meer te "controleren" of dit was toch wat ik me wijs maakte. Ik en mijn vriendin kochten in deze periode dan ook een huis.

Na een paar maanden mijn gebruik verborgen te hebben kunnen houden viel ik toch door de mand. Ik werd voor een keuze gezet door mijn vriendin, of ik ga in een echte opname en ga iets aan mijn probleem doen of het was gedaan tussen ons. Ook mijn ouders, die door de jaren heen ook wel iets begonnen door te hebben, vonden het welletjes. Ik werd voor de keuze gezet. Ik besloot er iets aan te doen. Het was echter toevallig dat ik bij Affect2U belandde. Ik wou eigenlijk naar Afrika gaan, maar toen kwam ik op Affect2U. Een 12-stappen kliniek, waar ik nog nooit van had gehoord. Ik besloot het een kans te geven. Mede met in mijn achterhoofd nog steeds het gedacht van “ik doe dit voor mijn familie en vriendin, en doe dan gewoon verder hoe ik bezig was”. Ik dacht dat ik misschien op magische wijze ging leren om mijn gebruik onder controle te krijgen.

Al snel kwam ik tot het besef dat de ziekte verslaving iets was wat niet te genezen valt en dat ik een leven zou moeten opbouwen waarin ik mezelf probeer veilig te stellen van gebruik. Bij Affect2U ben ik veranderd als persoon, op zoveel vlakken. Ik leerde eerlijk en oprecht te zijn, ik leerde mijn schuld en schaamte te aanvaarden als zaken die gebeurd zijn, mede door mijn verslaving. Dat ik niet verantwoordelijk was voor het feit dat ik verslaafd ben, maar wel verantwoordelijk ben voor mijn herstel en van wat ik ervan ga maken. Hoe mijn verdere leven er zal gaan uitzien. Door de vele sessies en wijsheden die ik meekreeg in Affect2U veranderde ik al snel als persoon. Ik begon terug te dromen, ik begon terug te voelen en ik leerde er de echte IK kennen. Dit is iets was ik al jarenlang kwijt was. Ook mijn familie en vrienden werden er zeer goed ondersteund en we bouwden terug een band op. Er kwam terug vertrouwen, langs mijn families kant en ook vertrouwen in mezelf. Het grootste geschenk wat Affect2U me gegeven heeft is hoop. Hoop dat ik kan leven met de ziekte en dat ik niet langer hoef te gebruiken. Dit komt niet vanzelf, maar met het nodige werk is het mogelijk. Ze brachten mij in contact met NA. Wat tot op de dag van vandaag nog steeds de fundering is van mijn herstel.

Ook in mijn tijd na de kliniek ben ik in contact gebleven, dit helpt me tot de dag van vandaag nog steeds om de juiste keuzes te nemen en om te blijven groeien als persoon. Ik kan blijven werken aan mijn onderliggende problemen en professioneel advies krijgen op zoveel aspecten van mijn herstel en mijn leven. Ik weet dat als ik steeds mijn eigen mening doordrijf en eigen wil, ik waarschijnlijk terug beland op plaatsen waar ik niet wil belanden. Daarom is het voor mij zeer belangrijk dat ik alles kan delen met een counselor en deze hun objectieve en doordachte advies kunnen geven. Hier trek ik mij steeds terug aan op. Ook al maak ik nog verkeerde keuzes, dan helpen zij mij om in te zien wat het mogelijk gevaar er achter is of wat ik in de toekomst best anders aanpak. Het leven is een groot leerproces, maar met een goede leraar kan ik de meeste kennis goed ontvangen en toepassen.


Er zijn al tal van dingen veranderd in mijn leven, het is niet altijd van een leien dakje gelopen en ik heb veel fouten gemaakt. Maar door al deze zaken ben ik slimmer geworden. Ik ben nog een tweede keer in opname gegaan, nadat ik terug in de greep kwam van mijn verslaving. Maar deze keer deed ik het voor mezelf, en werd ik door niemand gepusht dit te doen. Dit was voor mij een gigantisch verschil en ik wil nu niets liever dan clean en nuchter door het leven gaan. Het leven is zo mooi in herstel, ik kan genieten van de kleine dingen in het leven. Er komen ook zeer mooie dingen op mijn pad, gewoon door clean te zijn. Ik heb een goede band met mijn familie, vriendin en vrienden. Op het werk zijn ze op de hoogte van mijn problematiek en ze steunen mij hierin. Ik kan tegen iedereen open en eerlijk zijn. Wat mij ook enorm steunt is dat ik deel uitmaak van een fellowship, een fellowship waarin enkel mensen zitten met hetzelfde probleem. Ik kan altijd steun en toeverlaat krijgen bij deze mensen. Ik doe meetings en werk op dagelijkse basis aan mezelf. dit helpt mij om te groeien in mijn herstel. Ik kan mij geen leven meer voorstellen zonder dit alles. Ik heb oprecht geluk gevonden.