Carla

Carla is sinds 7 weken terug uit de kliniek voor haar verslaving aan GHB, medicatie, alcohol, en speed. Na 4 weken intensieve nazorg besluit ze weer naar huis te gaan wonen maar hervalt in no time in oude patronen, isolatie, optrekken met oude gebruikersvrienden en niet nakomen van afspraken. Steeds komt er een “Ja…maar…” ; ze is akkoord maar weerlegt het met excuses en rationalisaties. Waarschijnlijk een bekend verhaal voor velen die leven met een verslaafde…

Wanneer de ouders op familiegesprek komen zijn ze bijna ten einde raad. Verdrietig en moedeloos. En opnieuw schieten alle co-dependency patronen als paddestoelen uit de grond. Stiefmoeder bedenkt hoe ze het geld van Carla kan gaan beheren zodat de boetes die nog openstaan toch tijdig kunnen betaald worden, voor al het geld opnieuw op is naar drugs. Vader was reeds omgekocht tot het aankopen van een nieuwe telefoon, want die was ‘stukgevallen’. Dat de nieuwe telefoon moest ingesteld worden en dat voorrang had op het naar een NA-meeting gaan, werd stilzwijgend aan voorbijgegaan. Moeder had al de ijskast gevuld en een afspraak bij de kapper gemaakt. De familie deed heel hard z’n best om ‘alles’ eraan te doen dat Carla niet dieper ging, allemaal pogingen om haar terug te krijgen, alles in de hoop dat ze terug in herstel zou gaan.  Niets helpt. En de familie vraagt zich af hoe dat komt.

Terwijl Carla minder en minder doet voor herstel en meer gaat gebruiken, vindt er een gelijkaardige , maar tegengestelde actie van familieleden plaats. Er wordt niets mee bereikt (althans niet het beoogde doel dat Carla zou stoppen met gebruik en terug in herstel gaat). Als ik hen uitleg dat wat ze doen co-dependent gedrag is (verantwoordelijkheden opnemen die van Carla zijn, voor haar ‘zorgen’ waardoor ze geen negatieve gevolgen heeft van haar herval), zegt moeder “Ja (dat klopt), maar (als ik de ijskast niet vul gaat ze gewoon niet eten!). En vader vult aan met “Ja (dat klopt), maar (als ze geen telefoon heeft kan ze ons niet bereiken als er iets is!) “…

Allemaal absoluut waar, alleen helpt en werkt dit niet bij iemand die in actieve verslaving zit. Integendeel. De verslaafde manipuleert hiermee de familie, die op haar beurt weer hervalt in co-dependent gedrag.

Het proces is hetzelfde bij de verslaafde als de familieleden ; waar de verslaafde achter de drugs of alcohol aangaat, gaat de familie achter de verslaafde aan. Beide praten ze hun gedrag goed met “Ja… maar…”.

In vakjargon noemen we dit “insanity” : “steeds hetzelfde doen, en telkens hopen op een ander resultaat, maar steeds krijg je hetzelfde resultaat”.  Moeder vroeg onzeker “Dus ik mag geen eten gaan kopen dan?”.

Het gaat niet om het niet mogen kopen van eten, het gaat om het inzien dat je op dat moment de verslaafde niet helpt om in herstel te komen. Het gaat om een gezond inzicht te krijgen wanneer je de verslaafde zijn verantwoordelijkheden overneemt of ervoor zorgt dat hij geen negatieve consequenties draagt van gebruik of herval…  Dat is een proces, ook met (her)vallen en opstaan. It only works if you WORK it

Heb jij na het lezen van dit artikel ook vragen over alcoholverslaving of drugsverslaving? Of over de hulp voor familie en partner van een verslaafde?

Aarzel dan niet om contact op te nemen of bel +32 (0)497 20 20 80